น่าเหนื่อยใจจริงๆครับ ผมทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง ก่อนหน้านี้ผมก็มีความสุขกับเพื่อนๆดีครับ
เวลาว่างๆ ก็จะแวะไปกินสมองลิงกับเพื่อนๆเสมอ อร่อยสุดๆเลยละครับ
แต่พอเพื่อนๆรู้ ว่า ผมมีเงินเดือนๆ ละ 80000 ก็เริ่มตีตัวออกห่างครับ ผมละกลุ่มใจจริงๆ
ผม ทำงานเป็น Massenger ครับ วันๆผมก็ไม่ได้ทำอะไรให้ใครเดือดร้อนนะครับ ช่วงดึกๆก็จะรับจ็อบพาชาวต่างชาติแถวชายแดนมาเที่ยวในเมือง
ชาวต่างชาติ เค้ามากันเป้นทริปครับ ทริปละสี่สิบคนบ้าง ห้าสิบคนบ้าง เค้าจะมากับพวกรถสิบล้อบ้าง รถตู้แช่บ้าง พามาส่งถึงที่แล้วก็กลับ
บาง วันก็มีนัดไปตามเก็บเงินลุกค้าครับ ลุกค้าส่วนใหญ่ก็เป็นแม่ค้าตามตลาด ได้เงินมาไม่เท่าไรหรอกครับ เพราะเค้าส่งแต่ดอก ไม่ส่งต้น
ก็เลยต้อง เหนือยผม มาเก็บทุกวัน ใครไม่มีเงินจ่ายผมก็ให้ลูกน้องคุยด้วยดีๆครับ บางทีก็ต้องเอาเท้าลูบหน้าเบาๆบ้าง ถึงจะได้เงินมา
ช่วงค่ำก็พาเด็กๆ ไปยืนเล่นตามสนามหลวงบ้าง สวนลุมบ้าง ตอนดึกๆก็พากลับ
วันๆผมก็ยุ่งอยุ่ แต่กับงานละครับ นานๆจะได้ไปกินกับเพื่อนสักที เดี่ยวนี้ไม่ทำไมเพื่อนๆชอบตีตัวออกห่างครับ
คงเป็นเพราะเพื่อนๆ รู้ว่าผมมีเงินเดือน เดือนละ 80000 แน่ๆเลยละครับ